Aan de Wateringseweg had DSM een honderd meter lange blinde muur vol lelijke graffiti. Op een netwerkbijeenkomst raakte DSM Manager Site Affairs Bram Reijke hierover in gesprek met grafisch vormgever en street artist Micha de Bie.
Als ze de plek gaan bekijken is het twee zielen, één gedachte: “Wij hebben een muur, kun je daar iets op maken?” en “Jij hebt een mooie muur, kan ik daar iets op maken?”. Appeltje-eitje dus? Niet echt, maar de schildering kwam er uiteindelijk wel.
DSM kreeg regelmatig klachten van omwonenden over de muur met zijn lelijke graffiti. Reijke concludeerde dat het schoonmaken van de muur alleen maar als het aanbieden van een ‘leeg vel’ voor nieuwe lelijke graffiti zou werken. Dat zou weggegooid geld zijn. Wat te doen? Zou een kunstwerk aanbrengen op die muur een mogelijkheid zijn? Met die vragen liep hij rond toen Reijke – een groot liefhebber van street art – in 2018 met De Bie in gesprek raakte.
Reijke licht toe welke haken en ogen het project in de tussentijd moest overwinnen: “Om te beginnen moest ik binnen DSM de handen voor het idee op elkaar krijgen.” Dat bleek niet de moeilijkste opgave. De toenmalige locatiedirecteur was snel voor het idee gewonnen. Hij moedigde Reijke aan, te kijken wat er verder nodig was om het plan te realiseren. “Dat was onder andere financiering”, zegt Reijke. Die vond hij onder meer bij het Ondernemersfonds Delft. “Wij zijn het Ondernemersfonds Delft zeer dankbaar voor de belangrijke bijdrage die we voor het project hebben ontvangen.”
Toen het budget geregeld was, kon Reijke over het volgende punt gaan nadenken. De muur is namelijk een gemeentelijk monument. Dat betekent dat een eventuele verandering eraan teruggedraaid moet kunnen worden. Als ooit besloten wordt de schildering te verwijderen, dan moet dat kunnen zonder zichtbare sporen achter te laten en zonder dat schade wordt aangericht.
“Daarom hebben we in nauw overleg met de gemeente op een andere muur proefstukken aangebracht om vier methoden te testen”, vertelt Reijke. “Eén van de vier was op basis van een soort wax. Die blijft onder normale omstandigheden goed zitten, maar bleek na vier maanden met een hogedrukspuit en warm water toch relatief eenvoudig te verwijderen.”
Nu het mogelijk bleek om de schildering, als dat nodig is, weer te verwijderen, kon Reijke een officiële vergunningsaanvraag indienen. Parallel daaraan ging hij met de omwonenden in gesprek. “In het algemeen was er een grote groep voorstanders en een kleine groep felle tegenstanders. Wel waren veel mensen het erover eens dat het oorspronkelijke ontwerp wat te kleurig was.” Micha de Bie kwam daarop met een aangepast ontwerp van herfstbladeren van bomen die in de buurt voorkomen, met een wat ingetogener kleurkeuze. “We bleven continu in overleg en hebben zo goed mogelijk naar alle meningen geluisterd. Dit nieuwe ontwerp overtuigde de mensen die een schildering wilden”, aldus Reijke. Eind 2019 kon dit ontwerp eindelijk worden uitgevoerd. Reijke is zelf zeer tevreden over resultaat en de reacties daarop: “Die zijn overwegend razend enthousiast.”